PRZYDATNE ADRESY I TELEFONY

 Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Ropczycach
ul. Konopnickiej 5,  tel.017 2218  457

www.pppropczyce.pl

 

Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Ropczycach

ul. Konopnickiej 5,  tel./fax 017 22 27 576

email: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Sąd Rejonowy w Ropczycach

Wydział Rodzinny i Nieletnich

ul. Słowackiego 7,  tel. 017 22 18 626

Miejsko – Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej

ul. 3-go Maja,  tel. 017 22 16 588 

Komisariat Policji w Sędziszowie Młp.

ul. 3-go Maja 42a  , tel. 017 22 16 427

Kuratorium Oświaty w Rzeszowie

ul. Grunwaldzka 15, tel. 017 8671100, fax. 017 86719 54
      email: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

www.ko.rzeszow.pl 

Kuratoryjny Telefon Zaufania

0 800 177 333

Rzecznik Praw Dziecka
biuro, tel. 022 696 55 45, 629 60 79
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.brpd.gov.pl

  

OGÓLNOPOLSKIE  TELEFONY  ZAUFANIA

I PORADNIE INTERNETOWE

 

Pomoc Psychologiczna  on – line

Grupy wsparcia, poradnictwo, terapia, interwencja kryzysowa, katharsis, baza wiedzy

www.plasterek.pl

Ogólnopolski Telefon Zaufania Narkotyki - Narkomania
(czynny codziennie w godzinach 16.00-21.00; koszt jak za połączenie lokalne niezależnie od jego trwania)

0 801 199 990
Infolinia Stowarzyszenia KARAN (problemy narkotykowe)
(czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 10.00-17.00; połączenie bezpłatne)

0 800 120 289

Anonimowa Policyjna Linia Specjalna
(czynny całą dobę; połączenie bezpłatne)

0 800 120 148

Internetowy Telefon Zaufania „Anonimowy Przyjaciel”
(czynny codziennie w godzinach 18.00-4.00)

085 92 88

Niebieska Linia

przemoc w rodzinie
(czynny od pon. do sob. 10.00–22.00, niedz. 10.00–16.00. Całe połączenie płatne tylko 35 gr.)

0 801 120 002

www.niebieskalinia.pl

Pomarańczowa Linia

system pomocy rodzicom, których dzieci upijają się
0 800 140 068

 

Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży
116 111

www.116111.pl

 

Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania AIDS
czynny cała dobę

0 22 622- 50- 01

Dla dzieci i młodzieży dorastającej i dorosłej - telefon Fundacji Lepszy Świat
022 672 52 26

 

Dla dzieci i nastolatków zaniedbanych, seksualnie wykorzystywanych, których rodzice piją - telefon Stowarzyszenia OPTA
(pn.-pt. 15-18)

022 827 61 72

Dla kobiet w ciąży
(pn.-pt. 9-18)

022 624 20 68, 0-602 285 444

Gdy Twoim problemem jest ciąża – telefon Fundacji Pro Familia
(pn.-pt. 10-18)

022 628 95 24

 

Telefon Zaufania dla Kobiet w Ciąży i Rodziny
(czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 15.00-17.00)

085 732-22-22

Dla zagrożonych przez sekty - telefon Fundacji Dominik
(pn., wt., czw. 12-19)

022 853 52 22

Antydepresyjny Telefon Zaufania Centrum ITAKA
(pon., czw. godz. 17-20)

022 654 40 41

 

Czym jest cyberprzemoc?

Zjawisko cyberprzemocy najkrócej definiuje się jako przemoc z użyciem technologii informacyjnych, do których należą głównie Internrt oraz telefony komórkowe.

Podstawowe formy tego zjawiska to:

• nękanie,
• straszenie,
• szantażowanie z użyciem sieci,
• publikowanie lub rozsyłanie ośmieszających, kompromitujących kogoś informacji, zdjęć, filmów z użyciem sieci
• podszywanie się w sieci pod kogoś wbrew jego woli.

         

Do działań określanych mianem cyberprzemocy wykorzystywane są głównie poczta elektroniczna, czaty, komunikatory, strony internetowe, blogi, serwisy społecznościowe, grupy dyskusyjne, wiadomości SMS i MMS. W odróżnieniu od tradycyjnej przemocy zjawisko to to charakteryzuje wysoki poziom anonimowości sprawcy.

 Więcej na ten temat znajdziesz na stonach internetowych

 Kurs e-learningowy „Zagrożenia dzieci w Internecie”

www.dzieckowsieci.pl

STOP Cyberprzemocy – film edukacyjny

undefined

Cyberprzemoc – charakterystyka zjawiska

www.youtube.com/watch?v=9XfKq0m5asE&feature=player_embedded

Cyberprzemoc - profilaktyka

www.youtube.com/watch?v=B9plEGEzPok&feature=player_embedded

 Scenariusz godziny wychowawczej „STOP cyberprzemocy”

undefined

Akcja „Stop Cyberprzemocy” prowadzona jest w ramach ogólnopolskiej kampanii społecznej „Dziecko w Sieci” przez Fundację Dzieci Niczyje oraz Fundację Orange.

Akcja jest elementem programu Komisji Europejskiej „Safer Internet Plus”

Do 11 roku życia dzieci zwykle mówią rodzicom wszystko. Mama i tata są dla nich najważniejszymi powiernikami. Z wiekiem to się zmienia. Nastolatki zwierzają się przede wszystkim przyjaciołom, czasem nauczycielom lub psychologom. Rodzice są na ostatnim miejscu. A przecież to ojciec i matka mają większe szanse, by im pomóc. To właśnie nastolatki, które opowiadają rodzicom o swoich codziennych sprawach, rzadziej miewają kłopoty z nauką i są bardziej odporne na pokusy eksperymentowania z narkotykami i alkoholem. Jednak coraz więcej rodziców ma kłopoty w nawiązywaniu kontaktu ze swoimi nastoletnimi dziećmi.

Oto siedem sposobów, aby zburzyć ścianę milczenia: 

1. Atmosfera słuchania

Przeciętny nastolatek nie ma zwyczaju zasiadać do poważnej rozmowy z rodzicami. Dlatego trzeba stworzyć w domu taką atmosferę, żeby rozmowa była czymś najbardziej naturalnym. Rodzice powinni być zawsze gotowi wysłuchać dzieci. Dzięki temu nastolatek, mając coś naprawdę ważnego do powiedzenia, nie będzie czuł, że robi coś nadzwyczajnego, zwracając się z tym do rodziców. Najłatwiej to osiągnąć, poświęcając starszym dzieciom możliwie dużo czasu. Ważną a często niedocenianą okazją do wspólnego spędzania czasu jest posiłek. 

2. Sztuka konwersacji równoległej

Najbardziej udane rozmowy z nastolatkami prowadzi się "równolegle". Chodzi o dialog, kiedy robimy coś wspólnie i zajęci tym wymieniamy uwagi mimochodem, nie patrząc sobie bez przerwy w oczy. Taka sytuacja, nie przypominająca w niczym bezpośredniej konfrontacji, jest niekrępująca zarówno dla rodziców jak i dzieci.

 3.Rady, a nie rządy

Przede wszystkim nie należy wyrywać się z gotowymi receptami, kiedy wiemy, że nasz nastolatek popełnił błąd. Młodzi ludzie nie chcą słuchać biadania, jak to fatalnie narozrabiali, więc teraz mają zrobić to a to i kropka. Trzeba im raczej pomóc przemyśleć całą sytuację. Często zadziwi nas, do jakich wniosków potrafią dojść samodzielnie. 

4.Wspólny front

Prawdopodobnie każde dziecko próbowało kiedyś używać oklepanego sposobu na załatwienie spraw po swojej myśli: "Ale tata powiedział, że mogę iść!" Nastolatki częściej próbują tej sztuczki, jeśli widzą, że rodzice się sprzeczają o różne rzeczy. Czasami dzieci usłyszą kłótnię. Jeśli do tego dojdzie, należy zakończyć nieporozumienie przy dzieciach. Pokaże im się wówczas, że kryzys zażegnany i że znów rodzice są po jednej stronie barykady. 

5. Margines prywatności

Nastolatkom potrzebne jest poczucie, że ich rodzice nie mają pełnej władzy nad ich życiem. Specjalne znaczenie ma własny pokój, lub choćby wydzielony tylko do ich dyspozycji kącik, do którego starsi zaglądają tylko na specjalne zaproszenie. Potrzeba prywatności nastolatków sprawia też, że odsuwaj się od rodziców emocjonalnie i fizycznie, unikają rodzicielskich czułości, odmawiają wspólnych wyjść. Jest to zwykły objaw dojrzewania. Jednak nawet, jeśli dzieci się odsuwają od nich, to wcale nie chcą, żeby oni też się od nich odsunęli.

6. Pisanie

Wielu specjalistów doradza rodzicom, aby pisali o tym, o czym nie potrafią powiedzieć dzieciom wprost, albo czego nastolatki nie chcą słuchać. Słowo pisane ma większą wagę, ludzie bardziej biorą sobie do serca prawdy, które można przeczytać wielokrotnie.

 7. Dobre i to

Jeśli Wasz nastolatek niewiele Wam mówi, co jest normalne w tym wieku, to powinniście docenić chwile, kiedy się do Was zwraca w jakiejkolwiek sprawie. Nawet drobnej, błahej, dla nas absurdalnej lub nudnej.

PRZEDMATURALNY ZAWRÓT GŁOWY

...U RODZICÓW

czyli jak poradzić sobie

ze stresem przedmaturalnym

swoim i swoich dzieci

To, że Ty i Twoje dziecko odczuwacie stres przedmaturalny jest naturalnym stanem rzeczy. Jest to jeden z najważniejszych egzaminów w  życiu Twojego dziecka i zarówno ono jak i Ty pragniecie aby wszystko poszło jak najlepiej. Nie należy jednak przesadzać z zamartwianiem się i swoim zachowaniem dodatkowo denerwować maturzystę. Dlatego bardzo ważne jest, abyś nauczył się radzić sobie ze swoim stresem i dodatkowo wsparł swoje dziecko przed egzaminem dojrzałości.

Stres może powodować uczucie pustki w głowie, pogorszenie pamięci, trudności w koncentracji uwagi i podejmowaniu decyzji, a także kłopoty ze snem. Nie należy jednak od razu tracić głowy. Pamiętajmy: Stres nie jest taki straszny jak go malują. Nie jest ani dobry ani zły. To my nadajemy mu znaczenie. Jeśli nie radzimy sobie z nim – jest odczuwany jako coś nieprzyjemnego. Ale jeśli go pokonujemy – może dostarczać przyjemnych odczuć. Stres może dodać nam sił, może zmobilizować nas do dalszego działania i być motorem naszych sukcesów. 

JAK POMÓC DZIECKU W PRZYGOTOWANIU SIĘ DO MATURY?

Etap I

Na początku roku szkolnego – ustal zasady współpracy

 

• Zachęć swoje dziecko do systematyczności. Wspólnie ustalcie harmonogram przygotowań do matury. Nie zapomnij jednak o relaksie i rozrywce.
• Zapytaj dziecko, jak najlepiej można mu pomóc. Czy chciałoby żeby przepytywać je od czasu do czasu z materiału lub czy potrzebuje korepetycji z jakiegoś przedmiotu.
• Jeśli Twoje dziecko tego potrzebuje ustal specjalne „strefy ciszy”, w których mogłoby się ono spokojnie uczyć. Ewentualnie można zwolnić je z pewnych obowiązków.

Pamiętajmy jednak, że czasami taki „stan wyjątkowy” w domu może niepotrzebnie wzmóc u dziecka stres, dlatego przed wprowadzeniem tych postulatów w czyn koniecznie omów je ze swoją pociechą.

 

Etap II

Na 5 miesięcy przed maturą – zweryfikuj pierwszy plan

 

• Sprawdź czy wasze założenia z przed 5 miesięcy zdają egzamin. Jeśli nie spróbuj je poprawić i udoskonalić. Porozmawiaj z dzieckiem. Może pojawiły się nowe problemy, którym trzeba zaradzić, a może Twoja pociecha rozwinęła w tym czasie nowe możliwości i umiejętności. Pomyślcie wspólnie co wymaga udoskonalenia, poprawy i spróbujcie to zrobić.
• Zaproponuj dziecku naukę szybkiego opanowywania stresu np. trening autogenny, techniki relaksacyjne.

 

Etap III

Na 5 tygodni przed maturą – omów z dzieckiem plan awaryjny

• Na wszelki wypadek omów z dzieckiem plan działania, na wypadek gdyby nie poszło mu zbyt dobrze na maturze. Wskaż mu inne drogi wyjścia z sytuacji, np. pójście do szkoły policealnej.
• Nigdy go nie strasz, że niezdanie matury to „koniec świata” czy beznadziejna sytuacja bez wyjścia. Trzeba wówczas pomóc dziecku zmienić plany i cele życiowe w ten sposób aby służyły dalszemu jego rozwojowi.

 

 

Etap IV

Na 5 dni przed maturą – postaraj się o optymistyczną atmosferę

 

• Powiedz dziecku, że bez względu na wszystko wierzysz w jego możliwości.
• Opowiedz dziecku kilka dowcipów i anegdot o różnych ludziach i znajomych, którzy zdawali maturę przed nim. Możesz także opowiedzieć o własnym zdenerwowaniu przed swoim egzaminem maturalnym.
• Pokaż dziecku postawę, „że jakby co, to dziury w niebie nie będzie”.

 

Etap V

W dzień matury – trzymaj nerwy na wodzy i uśmiechaj się do dziecka

 

• Dopilnuj aby dziecko zabrało wszystko, co będzie mu potrzebne na egzaminie: dokument tożsamości, długopisy, kalkulator, etc.
• Uśmiechnij się do dziecka, poklep go po ramieniu, przytul i dodaj otuchy.

 

Potem, spokojnie zaciśnij kciuki i wróć do własnych zajęć.

 

CO POMAGA, A CO PRZESZKADZA W WALCE ZE STRESEM PRZEDMATURALNYM
POMAGA	PRZESZKADZA
Motywuj swoje dziecko do nauki.	Unikaj błędnych komunikatów: nie mów „zobaczysz, nie zdasz” – tego typu komunikaty programują dziecko negatywnie i potęgują jego stres.
Zacznij uprawiać jakiś sport w wolnych chwilach, co pozwoli Ci na czynny relaks i pomoże rozładować swój stres przedmaturalny. Możesz też zachęcić swoje dziecko do wspólnej aktywności fizycznej.	Nie panikuj. Widząc Twoje zdenerwowanie dziecko może pomyśleć, że nie wierzysz w jego umiejętności i co gorsze samemu zacząć tak myśleć.
Spotkaj się z innymi rodzicami, których dzieci zdają w tym roku maturę. Zobaczysz, że nie tylko Ty przeżywasz stres, poznasz zmartwienia pozostałych rodziców, co pozwoli Ci na zdystansowanie się do własnych obaw i przeżyć. Możesz uzyskać też kilka cennych rad od pozostałych rodziców.	Nie okazuj mu swego stresu. Niezależnie jak często i mocno przejmujesz się jego egzaminem. Staraj się też nie opowiadać ciągle o maturze w obecności dziecka, nawet gdy rozmawiasz z kimś innym. Niepotrzebnie zestresujesz tym siebie i dziecko.
Nie zostawiaj dziecka samego ze swoimi problemami. Nie musisz ciągle proponować mu swojej pomocy, ale wystarczy, żebyś czujnie stał obok. To doda pewności Twojemu dziecku w stresujących momentach.

  

POWODZENIA WSZYSTKIM MATURZYSTOM

I ICH RODZICOM

 

 

życzy

mgr Justyna Wątroba

pedagog szkolny

 

  

Na podstawie Programu Radzenia Sobie Ze Stresem Dla Maturzystów – Stres Pod Kontrolą